Elem üstüne elem, yüreklerimiz yangın yeri.

Masum ve mazlumların cenazelerine dahi saygı gösterilmemesi katlıyor gönüllerdeki kederi.

Öyle bir istibdat var ki, anne-baba ciğerparesinin naaşına sahip çıkamıyor, memur (!) namaz kıldırmaya korkuyor!..

Değil mi ki bir beklentisi yoktur adanmış ruhların bu dünyadan; ne gam,

“Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam;

Alıp götürsün beni tam inanmış dört adam!”

Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi’nin talebi ve katılımıyla bugün burada Meriç şehitleri için gıyabî cenaze namazı kılındı. Gözyaşları sel olup aktı; özellikle bu zulüm döneminde âhirete irtihal eden mazlumlar dualarla anıldı.

Aslında, dünyanın herhangi bir yerinde hizmet ederken Hakk’a yürüyen arkadaşlarımız.. 15 Temmuz’un iç içe komploları arasında şehadet şerbeti içen masumlar.. daha sonra intihar süsü verilerek işkence ve tuzaklarla şehit edilen mazlumlar.. zalimlerden kaçarken yolda veya cebrî hicrette dâr-ı bekâya giden mağdurlar.. ve diktatörlüğün yanlış teşebbüsleri neticesinde birer beşer toprağın bağrına düşen kurbanlar için -hiç olmazsa- gıyâbî cenaze namazları kılmak ve onlar için niyazda bulunmak her vefalı ve hakperest insanın vazifesidir.

Evet, Meriç şehitleri gibi kardeşlerimizin bizim dualarımıza ihtiyaçları olmayabilir; çünkü “Kim Allah’a ve Rasûlü’ne kavuşma (ve onların rızası istikametinde) hicret için evinden çıkar da daha yolda iken ecel gelip kendini yakalarsa, hiç şüphesiz (o da mükâfatı hak etmiştir) onun (geçmiş günahlarını affetmek ve) mükâfatını vermek Allah’a aittir.)” (Nisâ, 4/100) Fakat bu kadarcık bir yâd-ı cemilde bulunma da üzerimize bir vefa borcu olsa gerektir.

Rahmân ü Rahîm, onların yaralı yüreklerini Efendimiz’in avuçlarından yudumlayacakları kevser ile, aile ve yakınlarının yanık sinelerini de maiyyet ve rahmetiyle serinletsin!..

Osman Şimşek